ULAP NG KABIGUAN

Sa ulap ng kabiguan may kakaiba
Pilitin mang mabago 'di  pa rin sisigla,
Tunay na ligaya'y 'di mo madarama
Tuwang minimithi'y 'di nakikita.

Kapaligira'y minsa'y nagiging tahimik
Aliwin mo ma'y 'di na muling iimik,
Iduduyan ng kanta nang muling magiliw
Iguguhit ng tapang nang tuluyang mabaliw.

Tadhana'y sadyang maramot sa bawat pagsulyap
Lalong nagiging malupit kapag hinahanap,
Sabik sa pag-asang 'di naman mahagilap
Kung kaya't damdamin ay laging naghihirap.

Kulay na itim ang sayo'y bumabalot
Dagling iiyak dulot ng pighati't lungkot,
Saysay ay nawawala kapalit ay takot
Kabiguan ang sa'yo haid ay laging poot.

Saya ng buhay kaytagal nang hinihintay
'Di makamtan 'pagkat nasa ibang kamay,
Dapat maawa sa pusong walang malay
Pag-ibig na tunay, dugo't pawis ang inalay.

Lingapin mo naman sinisintang alapaap
Dinggin ang pagsamo't ibigay ang yakap,
Kalungkutan sa mundo'y limutin at iwaglit
Bigyang pagkakataon ang bagong papalit.

Buhayin mo't pagtibayin ang liwanag ng araw
Punan ng samu't saring kulay nang ika'y isasayaw,
Totoong pag-ibig ang lagi mong matatanaw
Sa pagmamahal ay 'di na muling mauuhaw.

SIGAW

Dama ko ang dusa at hinanakit
Sa buhay na di ko nais
Ako'y buhay ngunit sa loob ay nahihimlay
Puso na sya'ng nais paring pumintig

Ako'y tahimik ngunit sa loob ay sumisigaw
Ngiti na tinataglay puno ng poot at lumbay
Pag-asang di matanglaw sapagkat ito'y malayo
Hanggang kailan, hanggan saan ako maghihintay

Ang labis na sugat na di maibsan
Ang siyang tumulak sa hangganan
Ninanais lumayo pero ito'y lumalapit
Ano ka? Sino ka?

Tumatakbo sa pagitan ng bangin
Tumutulay sa ihip ng hangin
Nais kong sumigaw ngunit ako'y di naririnig
Paano at saan ako magsisinula o magwawakas

Mata'y ibinuklat, gumising sa di inaasahan
Puso'y tumitibok sa saliw ng musika
Panaginip ang pinagmula
Sa marahas na nakaraan

SA MULING PAGBIHIS NG UMAGA

Kahapon lamang, hawak-hawak ko ang isang tunay na pag-ibig na kay saya't makulay. Kinukumutan ng 'yong wagas na pagmamahal ang aking bawat pag-aalay. Larawan ng katatagan at katapatan sa bawat kumpas ng 'yong pagsuyo't paglalambing. Singlinaw ng malinis na tubig ang bawat mga salitang sinasambit ng 'yong mga bibig. Mga salitang nag-aalab kasabay ng mga awiting hinahatid ang malamyos mong tinig. Mga salitang akala ko'y totoong wala nang bahid ng pag-aalinlangan.

At kagabi lang din, yakap-yakap ko ang isang panaginip na kayganda't maaliwalas. Binabalot ng 'yong matatamis na halik ang aking bawat paghimbing. Hinahaplos ng iyong alaala ang bawat malulungkot na sandali ng aking buhay sa bawat pagdalaw ng aglamig. Singganda mo ang bawat umagang gumigising sa aking pagtulog. At bawat ara na dumarating ay nagsisilbing isang pag-asa. Pag-asang muli kitang mayakap at mahagkan. Pag-asang ang pangarap ko sana'y matupad kasama ka.

Subalit, bakit hanggang ngayo'y nag-iisa parin ako sa gitna ng napakadilim na kawalan? Bakit patuloy parin akong umaasang babalik ka pa? Paano na ang mga makukulay na sandaling ating pinagsaluhan? Kanino ko ngayon iaalay ang natamo kong tagumpay at ang wagas kong pag-ibig na tanging para sa'yo lamang? Paano na ang mga iniwan mong mga pangakong kailanma'y hindi natupad? Hanggang saan at hanggang kailan ako maghihintay? Ang lahat ng mga tanong na bakit, paano at kailan ay 'di ko na kayang sagutin pa 'pagkat araw-araw sa aking buhay ay kulang kapag 'di kita nakikita, nakakausap at nakakasama.

Gayunpaman, hayaan mo akong umasa. Kung ang umasa lamang ang tanging paraan upang ako'y maging masaya. Lagi akong maghihintay sa'yo. Kung ang paghihintay na ito lamang ang siyang maghahatid ng liwanag sa isipan mo upang mapatunayan kong tunay nga kitang minamahal. Lagi akong magbabaka-sakali sa muling pagdating mo. Kung ang pagbabaka-sakali na ito lamang ang magbibigay ng dahilan upang muling sumigla ang damdamin ko. Sigla na aking nadarama sa t'wing mga ngiti mo'y aking naaalala.

Ngayon, pintig ng puso ko'y nagsasabing talagang kailangan kita sa buhay ko at gagawin ko ang lahat ng bagay alang-alang sa kaligayahan mo. At sa muling pagbihis ng mga makukulay na bagong umaga, naririto ako naghihintay sa pagbabalik mo. Nangangakong pakaiingatan ka sa aking puso at alaala hanggang wakas. Pangakong mamahalin ka maging sa kabilang buhay.
Pusong naghihintay nang walang humpay.

PAHIYUM

Di ko man mahatag ang tanang butang
Ang saad sa akong huna-huna
Apan luyo sa kangitngit sa imong gibati
Ako aduna sa imong kiliran

Sa kalisod, sa katalagman sa imong kinabuhi
Ako gahangyo nga dili malimot og dili mubuhi
Unta ikaw nasayud nga adunay paglaum
Nga luyo sa ulan adunay pahiyum

Sa usa kalibong kasikas
Sa usa kalibong tingog
Unta masayud ka nga ako ang gaduyog
Na hinaut imong madungog

Ikaw ang gahapon, ikaw ang karon
Ikaw lang kanunay
Saad nga tinud-anay

SA MUNDO NG ISANG BITUIN

SA MUNDO NG ISANG BITUIN

Minsan na kita sa isang napakaganda at napakaliwanag na mundo ng aking panaginip. Napakasaya at napakalinis ng 'yong mukha. Habang patuloy kong pinagmamasdan ang angkin mong kagandahang kumikinang tulad ng mga bituing nagniningning na nasa gitna ng isang napakalawak a walang hanggang kalawakan, patuloy ring naaakit ang puso ko sayo. Para bagang diyosa ng kalangitan na nagbibigay ng tuwa at sigla sa damdamin kong nalulungkot sa t'wina.

Subalit ulad ng mga bituin sa langit na kay hirap abutin, marikit, nakakaakit, ngunit minsan nama'y malupit. 'Di ko pa rin alam kung bakit labis akong humahanga sa'yo gayong batid kong sa ibang bahagi ng mundo nakatuon ang ningning mong labis naming inaasam-asam at minimithing balang araw sana'y masisinagan rin ako ng 'yong mahiwagang liwanag. Kung sana'y makakausap lamang kita, kung sana'y mahahawakan lamang kita, kung sana'y mahuhulog ka lamang sa mga kamay ko tulad ng isang bulalakaw sa kalawakan, pipilitin ko at titiisin kong gawin ang lahat alang-alang sa lubos mong kasiyahan at pangakong aalagaan ka ng buong husay at pag-iingat.

Gayunpaman, 'di ako mag-aalinlangang pagmasdan ka parai kung ito lamang ang tanging paraan upang maging maligaya ang bawat sandali ng buhay ko. Lagi kitang paka-aabangan samuling pagbukas ng pinto ng mga ulap. 'Di ako magsasawa at mapapagod sa pagmamasid upang masilayan ko ang bawat pagningning ng iyong kariktan. Lagi kong hihintayin ang pagsapit ng marami pang mga gabi upang mui kang matanaw, makapiling at magisnan ang kagandahang iyong tinataglay. Lagi akong masasabik sa aking pagtulog 'pagkat alam kong ikaw lamang ang laman ng aking mga panaginip – masaya, makulay, mapang-akit at mapagsubok. Panaginip na nagbibigay ng katuparan sa mga pangarap kong napakahirap maintindihan. Panaginip na sa bawat araw na dumaraan ay lagi kang napapangarap kasama ng puso mo.

Muli, ako parin ay patuloy na aasa. Umaasang balang araw ay bababa ka rin mula sa'yong kinalalagyan sa kaitaas-taasan ng mga ulap. Naniniwala akong lalambot rin ang puso mo para sa isang katulad kong nangangarap lamang sa isang mahiwagang bituing 'di ko alam kung kailan tunay na kikinang sa akin. Ngunit ano paman ang mangyari, mananatili kang buhay sa aking alaala dumating man sa aking buhay ang isang napakasalimot na umaga. Pero patuloy ka paring hahangaan, pahahalagahan at iibigin hanggang sa kailan pa man. Ito'y pangako sayo sinta ko.

Pusong nagmamahal ng walang hanggan,

“AKO’Y ISANG HAMAK NA ISDA LAMANG…NGUNIT KAPAKI-PAKINABANG…”

“AKO’Y ISANG HAMAK NA ISDA LAMANG…NGUNIT KAPAKI-PAKINABANG…”

By: Jorge Owen E. Balitaan

Ako ay walang kwenta...walang silbi…walang pakinabang… Dahil ako’y isa lamang may malaking ulong kulay-pilak at walang saplot na isda. Nabubuhay ako para sa kapakanan ng karamihan pero hindi ako kuntento. Eh, ano naman ang magagawa ko? Ito ang aking buhay…ito ang aking tadhana…dahil ako’y isang hamak na isda lamang.

Kung nalalaman lamang ninyo ang aking nakaraan, ganyan ang aking buhay nuon…pero ngayon, ako’y isa paring isda at mananatiling isang isda (syempre naman). Isang isdang naghatid lang naman sa napakataas na tuktok ng tagumpay, nang mapag-alaman at mapatunayan ng mga tao sa isang malagong lungsod na ito na ako pala ay isang nakapapakinabangang isda.

Ako ang totoong buhay na makina na nakatira sa napakalawak na mundo ng tubig…sa pinakailaliman ng dagat...sa mismong pinakagitnang puso ng Sarangani Bay. Ang mga lahi ko’y patuloy na naghahatid ng mga dolyares kay Paulino Santos at nagbibigay ng maraming pagkakakitaan sa kanyang mga nasasakupan. At napapanatili ko ang pagtustos sa bawat malaking pamilya ni Juan Dela Cruz. Kung wala ako at kung hindi dahil sa akin, ang lungsod na ito ay hindi maaabot ang tugatog ng katanyagan, karangalan, at karangyaan. Lahat ng mga namumuhunan ay hindi kusang darating at ang palaisdaang industriya na’to ay hindi magiging kapaki-pakinabang. Sa madaling salita, ang Lungsod ng Heneral Santos ay nananatiling maralita at sya’ng pinakamaliit na bahagi sa dakong katimogan ng Mindanao.

Ngunit, ako ay isang tagapagtanggol…ako’y isang “Super Gold Fin Tuna”, ang makapangyarihang tagapagsagip. Ginagampanan ko ang pinakamahalagang tungkulin sa pagyabong at pagpalago ng lungsod na ito. Ano pa nga ba ang masasabi ko kung sa t’wing ang lahat ng mga taong naninirahan dito ay nagpupugay sakin ng engrandeng pagpapahalaga, mahaba-habang araw ng paghahanda para sa isang kasiyahan at kasayahang pagbibigay parangal at paghahandog ng pasasalamat sa aking taonang kaarawan na ipinagdiriwang kasabay ng pag-alaala sa aking kahalagahan sa tinaguriang “Gensan’s Tuna Festival 2016”.

Ngayong taon, ang isa sa mga pinaka-prehisteryosong kaganapan ay ang paglalatag ng aking mga kauri sa Gensan Fish Port Complex para sa tinatawag na “Grand Fish Fest sa Fish Port”. Libu-libong mga kalahi ko ang sinusubukang ilatag upang ipagmalaking masilayan ang aming pakinabang sa makapangyarihang kaluwalhatian ng araw…kung saan daan-daang mga kamay ang naghihintay at nasasabik na kami’y mapadpad sa kani-kanilang mga dalang bilao o basket at umaasang masasagip namin sila mula sa pag-asang merong maihahain sa hapunan para sa “Fish Port Street Party” pagsapit ng gabi. Sa pangalawang pagkakataon, dito’y nakikita ang mga pamantayan kung bakit tayo napasama sa isang programa na kung tawagin ay “Guinness World Record Attempt: Largest Fish Display”… isang aktibidad na sinusubukang siyasatin ang may pinakamalaking timbang ng isda upang maging bahagi ng “Guinness Book of World Records”.

Maraming mga programa ang inihanda para sa akin simula Agosto 22 hanggang Setyembre 18, 2016 dahil sa pagiging masigasig ng mga “henerals” upang lalong maging maganda ang kalalabasan ng aking taonang kaarawan sa pamamagitan ng taos-pusong pag-aalay sa selebrasyon. Nariyan ang iba’t ibang paligsahan tulad ng Tuna Festival Skills Olympics, Talent Showcase of the Generals, at maraming-marami pang iba na tanging hangad lamang ay maghatid ng walang katumbas na kasiyahan sa lahat na gustong makibahagi ng aking pagdiriwang.    

Ang ‘di malilimutang mga gabi ay nababalotan ng saya at sigla dahil sa pag-aaliw sa “Grand Carnivals” at “Festival Market” at iba pang makukulay na katuwaan, mga samu’t saring palabas...at ang ‘di mapantayang kanta at sayaw na kung saan ‘di mo mapigilang makisabay sa aliw ng mga tugtogan at yugyogan lalo pa’t hindi matawaran ang mga pagtatanghal ng mga kilalang personalidad sa mundo ng telebisyon, pelikula at musika na gumaganap sa entablado sa kanilang walang pagod na pakikiisa at pakikisama sa selebrasyon sa aking “Live Band Performances”.

Gayon din ang “Tuna Fest PESO Job Fair” na naglalayong matulongan ang bawat kapamilyang “henerals” upang makapaghanap ng maayos na trabahong mapapasokan lalong-lalo na sa industriya ng tuna para sa pangmatagalang pangkabuhayan. At ang natatanging engrandeng pagpupulong naman na taun-taon ding ginaganap ay nakakatulong nang malaki sa pag-uusap at pagpaplano ng mga aktibong opisyales ng SOCSKSARGEN Federation of Fishing and Allied Industries, Incorporated (SFFAII) na kung saan ay pinag-iisipang mabuti kung paano lalo pang mapalago at mapa-unlad ang aking industriya, ang “National Tuna Congress”. Dito’y tinatalakay ang paghahanap ng mga posibleng positibo at bagong solusyon sa mga bagay-bagay na nagiging balakid sa pag-angat ng industriya at kung paano mapapanatili ang kasaganaan hatid ng aking biyaya na may basbas ng mahiwagang dagat.   

At ang pinakamaganda sa lahat ng mga gabi ay ang pagrarampa ng mga binibining isa’t isang nagpamalas ng kani-kanilang natatagong angking ganda, talentong minana, at taglay na intelektwal para sa tatanghaling “Miss Tourism 2016” na kung saan libu-libong mga tao ang nais na makasaksi sa ganitong patimpalak.

Ang Setyembre 5, 2016 ay ang aking pinaka-espesyal at pinakamahalagang kaarawan at ako ang tinaguriang “Gensan’s fashion icon of the century”. Sampu ng aking pamilya, sinasariwa ang aming iba’t ibang anyo sa pamamagitan ng pagbuo ng mga nakakatuwang programang may kalakip na papremyo para sa lahat gaya ng “Tuna Festival Street Dancing Competition”. At naranasan kong mabihisan ng pinakamagaganda’t pinakamalikhaing kasuotan mula sa iba’t ibang mahuhusay na mga alagad ng sining (artists) na naghatid naman ng napakaraming ngiti at kasiyahan sa lahat ng mga dumalo at mga nanood sa aking “Tuna Float Parade”.

Ngunit, ang pinakatangi-tangi sa lahat ay ang paghahain sa akin sa mesang inilapag na punong-puno ng mga preskong bulaklak ang sya’ng pinakamasaya at ang pinakahihintay ng lahat, ang “Sugbahan sa Dalan”. Dito’y ako lang ang bida…ako ang pinagkaguluhang “star” dahil sa pagkakataong matitikman na rin ang aking sarap, ang katakam-takam kong sarap kasama na ang katas ng aking paghihirap at pagsusumikap. Pinaubaya ko sa lahat ng mga taong yaon ang sarap ng pagpupunyagi sa pamamagitan ng paghatid ko sa kanila ng tagumpay.    

At ang pagdiriwang ng kaarawan ko ay natapos narin at lumipas na subalit ang alaala ng aking pagdiriwang ay patuloy na nananatili sa bawat puso ninuman. At ang katotohanang malaki ang naiambag ko sa paglago ng Lungsod ng Heneral Santos sa kadahilanang ako’y isang kapaki-pakinabang ay sapat na para sa akin. Masaya ako at kuntento na buo ang loob kong makita ang Lungsod ng Heneral Santos sa pag-angat mula sa kawalan tungo sa isang matagumpay na industriyang kilalang-kilala sa buong Pilipinas maging sa buong sanlibutan.

Ngayong natatanaw ko na ang bunga ng aking mga pagsisikap, isa na lang ang maaari kong sabihin…kuntento na ako! At kuntento na rin ako sa katotohanang ang nararamdaman ko’y kailanma’y ‘di magbabago at di’ maglalaho na sa puso ko’y lagi-lagi kong mahal ang Lungsod ng Heneral Santos at dahil alam kong mahal din ako ngayon ng buong lungsod. Maraming salamat sa aking pagiging isang ISDA at napahalagahan ang aking pakinabang dahil sa mga dakilang mangingisda!

MATANG MAPAGMATYAG

 MATANG MAPAGMATYAG

  By: EDGARDO W. VILLANUEVA “CJ “

   Bato- bato sa langit, ang matamaan huwag magalit. Ito ay pawang obserbasyon lamang na naghahatid ng katuwaan. Kung ang iba ay mahilig pumuna, marami naman ang natutuwa. Propesyonal man o hindi, pantay-pantay tayong lahat sa isang MATANG MAPAGMATYAG. Iba- iba man an ating mga ugali, paniniwala,at nakasanayan ay iisa lang ang ating hangaring makapagbigay ng serbisyong tunay at tapat sa kompanyang ating pinagtatrabahuan. Hangarin nating makapagbigay ng epektibong serbisyo sa apat na sulok ng kompanyang ito. Kaya ikaw? Alin ka ba dito?

   1. The Mastermind. Sila yung “super focus” sa trabaho. Yung tipong halos hindi mo pwedeng istorbohin dahil “super- valuable” sa kanila bawat patak ng minuto. Sila yung “commendable” pagdating sa kanilang over-all performance. Laging nagpapakita ng angking galing sa larangan ng trabaho. Kaya saludo tayo sa kanila.Palakpakan naman natin sila dahil never silang napapagod sa husay nila sa pagtatrabaho. Ika nga, ”be a master on your own craft”.

    

   2. The Beauty Queen and King. Aba! Hindi lang sila gwapo at maganda, matalino pa. Sila yung tipo ng empleyadong “beauty and brain” daw kung turingan. Matipuno, seksi, mahinhin, palangiti, makinis---------aba’y nakakatunaw din naman tingnan lalo na kung iisang dibisyon lang ang inyong pagitan. Hindi lang sila puro pagpapaganda at pagpapaguwapo, tunay na may angking galing pagdating sa trabaho at talento.

  

   3. The Left- over. Wake up! Wake Up! Bangon na at baka ikaw ay mahuli sa bus na paparada. Hay naku! Gising –gising din ng maaga pag may time para di ikaw yung tipong takbo ng takbo para makahabol sa maagang biyahe ng sasakyan. Sila yung mga laging napag- iiwanan ng sasakyan kaya ang ending ay nagtatricycle na lamang.Hindi hadlang ang malayong distansya ng inuuwian kung magiging disiplinado din tayo sa oras. Kaya laban lang!Pero ooops! Nahuhuli man sila sa sasakyan ay hindi naman sila pahuhuli sa bilis at pagiging aktibo nila sa trabaho.Walang panama sa kanila ang mga deadline dahil lagi nila itong napapasa on time.

  

  4. The Runner. Ready, get set and go!Takbuhan na! Di maipagkakaila na sila yung tipo ng mga empleyadong panay takbo para lamang makapag time- in sa tamang oras.Buti na lang hindi tumatakbo si biometrics, Ipagdasal mong hindi ka lalampas sa “grace period” na sampung minuto. Paanu na lang kung 8:09 na ay nasa gate 1 kapa…………..ang saklap nun!hehe. Sa bagay, ok lang naman ang agarang paliwanagan kapag na serve na ang NOTICE TO EXPLAIN form.

  

   5. The Soaring Eagle. Fly High! Ang mga empleyadong ito ay talagang mataas ang pangarap sa buhay. Laging nagpapakita ng galing at konsentrasyon sa trabaho upang makamit ang ginintuang “promotion”sa kompanya. Nasa unang level pa lang ng kanilang responsibilidad ay talaga namang humahatak na  ng nakakabilib na abilidad. Kaya nararapat lamang bigyan ng palakpak ang mga ito. Kudos!

 6. The Small but Terrible. Oops! Oops! Oops! Sila yung mga empleyadong tinaguriang “ few inches taller” lamang daw. Pero huwag ismolin dahil napakalaki ng pinapakitang abilidad nito sa trabaho. Sila yung super energetic kumbaga…..walang reklamo sa akyat baba at paglalakad ng distansyang kay haba. Maliit man sa paninigin ay nakakapuwing din.

7. The   MVP. Aba’y laging may pinapamalas na galing ang mga empleyadong ito pagdating sa mga palaro……….mapa basketbol man, volleyball o di kaya’y badminton ay todo hataw ang galaw. Sila yung mga tipong Most Valuable Player ng kompanya. Nakakaproud din diba?Palakpak naman diyan.

8. The Biyahilo. Turuan mong huwag mahilo ang mga ito sa tuwing sasakay ng bus. Talagang namang pagsakay palang ay suki na sila ng mga upuang  nasa front seat .Kung di naman makatiis ay ilabas na ang mga pamahid tulad ng vicks o di kaya’y ang mahiwagang ”white flower”.(hehehe).Pero kahit ganyan sila, bawing bawi naman sa performance pagdating sa trabaho dahil tiyak ikaw ay mahihilo sa bilis at galing nila. 

9. The GGSS. Ang gwapong- gwapo at gandang ganda sa sarili. Ooooops! Hindi lang self-confident, dahil ang pagkagwapo at pagiging maganda nila ay natural na totoo. Ang kanilang kagwapuhan at kagandahan ay talaga namang God- given gift na maituturing. Pagdating naman sa work performance ay naibibigay din nila ng may kagandahang resulta.

  

10. The OOTD. The “OUTFIT OF THE DAY”, sila yung mga empleyadong best in uniform from Monday to Friday at talaga namang bumabawi sa outfit pagdating ng Sabado. Irampa na ang mga bagong jeans at polo kasabay ng mamahaling pabango.Talaga namang lumalabas ang angking kagwapuhan at kagandahan kapag naibandera na nilang isuot ang kani- kanilang mga magagarang kasuotan.

Kanya- kanya man ang ating mga kaugalian, iisa naman ang layunin nating maging epektibong empleyado ng kompanya sa isip,sa puso at sa gawa.